دسته بندی و تعریفِ مفاسد جنسی
منظور از مفاسد اخلاقی، آسیب‌هایی است که در اثر انحرافات جنسی در سطح جامعه پدید می‌آید. به طور کلی می‌توان گفت که اگرچه در برخی از کشورها نسبت به پاره‌ای از رفتارهای جنسی سخت‌گیری چندانی از ناحیه دولت‌ها به چشم نمی‌خورد، اما کنترل این عرصه و جلوگیری از سوء استفاده‌های جنسی و مهار لجام‌گسیختگی‌های جنسی همواره یکی از آسیبهای اجتماعی قلمداد شده و ساختارهای حاکمیتی مانند، شهرداری‌ها، پلیس، اداره مهاجرت، برای جلوگیری از چنین آسیب‌هایی بسیج شده‌اند.
منظور از مفاسد اخلاقی، اختلالات جنسیِ فردی هم‌چون خودارضایی و ناتوانی جنسی نیست. اختلالات فردی اگرچه مهم و نیازمند علاج و درمان هستند؛ اما آنچه که برای فضای همگانیِ جامعه، آسیب و تهدید تلقی می‌شود، دسته‌ای از ارتباطاتِ عاطفی و جنسیِ خارج از حدود خانواده است که به شکلِ انحرافات جنسی خود را نشان می‌دهد؛ به همین دلیل انحرافات جنسی با شیوع خود، به فضای عمومیِ جامعه آسیب رسانده و پیامدهای ناگوار فرهنگی، خانوادگی و اخلاقی به بار می‌آورد.
مصادیق فساد اخلاقی
ناگفته پیداست که همه مصادیق بالا همه در یک سطح نیستند؛ مثلاً قاچاق زنان در سراسر جهان شیوع بیشتری دارد. آخرین گزارش‌های سازمان بین المللی مهاجرت نشان می‌دهد که قاچاق زنان پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر، سومین قاچاق پر درآمد دنیا محسوب می‌شود.[۱]
مفاسد اخلاقی، مصادیق گسترده و متنوعی دارد که هر کدام قطعه‌ای از صنعت نامیمون سکس را تشکیل می‌دهد. مصادیقی از جمله روسپیگری (خودفروشی زنان)، همباشیِ سیاه (ازدواج سفید)، سوء استفاده‌های جنسی، ارتباطات نامشروع جنسی، دوستی دختر و پسر، تجاوز و زورگیری جنسی (که غالباً در جوامع غربی شیوع دارد)، توریسم جنسی، هم‌جنس‌گرایی، قوادی و وساطت‌جنسی، قاچاق زنان، ارتباطات ضربدری، کلوپ‌ها و پارتی‌های جنسی، بخشی از مفاسدی است که برای جامعه آسیبهای جبران‌ناپذیری را بدنبال دارد.
نکته قابل تأمل آنکه بسیاری از جوامع بدلیل آنکه آزادی‌های جنسی به مرور تبدیل به قانون شده، غالباً پیامدهای اجتماعی مفاسد اخلاقی را اجتناب ناپذیر می‌دانند و گاه با تغییر صورت مسئله سعی می‌کنند اساساً پیامدهای منفی و گسترده ناشی از ولنگاری جنسی را نادیده بگیرند و حتی این پیامدها را طبیعی و نرمال و قابل تحمل نشان دهند.
مثلاً یکی از مفاسد اخلاقی، روسپی گری یا همان خودفروشی زنان است. برخی کشورها تلاش کرده‌اند که با تمرکز بر جنبه‌های مثبتِ روسپیگری، پیامدهای منفی اجتماعی این پدیده را نادیده بگیرند. مثلاً برخی کشورها این کار را برای زنان شغل بحساب آورده‌اند و حتی برای آن مالیات هم مقرر کرده‌اند و یا سعی می‌کنند با مراقبت‌های بهدشتی و در نتیجه غیرمضر معرفی کردنِ چنین ارتباط‌هایی، از دیگر آثار مخرب اجتماعی و خانوادگی این پدیده سخنی نگویند.
در حالیکه اساساً چنین رویکردها و سیاست‌هایی نمی‌تواند پیامدهای اجتماعی متعددی که فحشاء برای فرد و خانواده بدنبال دارد را از بین ببرند. تجربه کشورهای غربی نشان می‌دهد که هرچه آزادی ناشی از مفاسد اخلاقی در جامعه بیشتر باشد، پیامدهای منفی بیشتری دامن جامعه و خانواده را می‌گیرد.
هلند از جمله کشورهایی است که با قانونی کردن رفتار جنسی سعی کرده که از قاچاق زنان جلوگیری کند، اما نه تنها قاچاق زنان در این کشور کمتر نشد که صنعت سکس در این کشور پا گرفت و کار بجایی رسید که ۴۳ شهرداری در نامه مشترکی خواهان تأسیس شهر بدون فاحشه خانه شدند.
در مقابل دولت سوئیس با این استدلال که ممنوعیت، راهکار موثرتری برای مهار روسپیگری است و اساساً خدمات جنسی پدیده‌ای مطلوب برای جوامع بشری نیست، خدمات جنسی را ممنوع اعلام کرده و برای آن جریمه تعیین کرده است.
از سوی دیگر، زنان روسپی هیچ گاه نگاه مثبتی به این حرفه نداشته و قانونی بودنِ این رفتارِ شرم‌آور هیچ گاه باعث خوش‌بینیِ روسپی‌ها به شغل خویش نبوده است. در تحقیقات میدانی که از زنان فاحشه انجام شده این جمله که «فحشاء همه چیز را از من گرفت» جزو جملات پرتکرار در گفته‌های روسپی‌ها بود. جالب آنکه هیچ زن فاحشه‌ای رضایت نداشته که بستگان نزدیکش در این حرفه وارد شوند.
دکتر ریموند[۲] استاد مشهور دانشگاه ماساچوست (MIT) از جمله افرادی است که سالهاست با قانونی کردن فحشا و سکس مخالفت کرده و با تألیف کتابهای متعددی در این باره، از پیامدهای خطرناک چنین سیاستی پرده برداشته است.
جالب تر آنکه امروزه در برخی کشورهای جهان از جمله ایالات متحده تمامی افراد مرتبط با روسپی گری مجرم محسوب شده، اگر چه ممکن است مجرمان با ترفندهایی از تیررس قانون خود را دور نگه دارند. در بسیاری از کشورها تبلیغ و عرضه کردن خود، جرم می‌باشد و زنان روسپی از هر نوع حمایت، تأمین اجتماعی و حتی بیمه درمانی محروم می‌باشند.[۳]
نویسنده؛ حمزه شریفی‌دوست
[۱]. زنان و آسیبهای اجتماعی: زنان، قربانیان آسیبهای جامعه؛ راشدی، رضوان؛ مصری، کتایون، حقوق زنان، شماره ۲۶؛ ص ۱۴.
[۲]. ganice g.raymond
[۳]. عوامل فحشا در ایران و جرائم ناشی از آن، یاوری، سوسن؛ حاجی ده آبادی، محمد علی، مجله مطالعات حقوقی، شماره ۱، ص ۱۴۸.
